ای کعبه جو یقینی اگرکار بستن است

احرام بستنت همه زنار بستن است

گر محرمی علم نفرازی یه حرف پوچ

این پنبه پرچمی ست که بر دار بستن است

باید به خون هر دو جهان دست شستنت

مشاطه گر حنا به کف یار بستن است

چون سایه عالمی ست به زیر نگین ما

گر سر به دوش جبههٔ هموار بستن است

عبرت زکارگاه عمل موج می زد

ساز شکسته را چقدر تار بستن است

منگر به لفظ و معنی ام ازکم بضاعتی

تنگی برای قیافه تکرار بستن است

ای صرصر انتظار چراغان اعتبار

درهاگشوده ای که به یک بار بستن است

سست است بار قافلهٔ عافیت هنوز

پر بسته ایم نوبت منقار بستن است

پر نامجو مباش که نقش نگین عجز

پیشانی شکسته به دیوار بستن است

در خاکدان دهر مچین دستگاه ناز

گر بر سر مزار چه دستار بستن است

بیدل مباش غرهٔ تحصیل مدعا

در مزرعی که خوشه همان بار بستن است